وقتی در دانشگاه، درس جامعه شناسی رو می خوندم با یک اصطلاح جدید که هم خیلی من رو متحیر کرد و هم ناراحت آشنا شدم. عمل لینچ کردن. با خودم گفتم یه جستجو تو اینترنت بزنم ببینم این چیه! نتیجه این بود که این اصطلاح اسم عملیه که مدت ها در کشور امریکا رواج داشته. در واقع لینچ کردن عمل کشتن مردم، توسط انبوه افراده که از اواخر قرن ۱۸ تا دهه ۱۹۶۰ در ایالات متحده آمریکا رخ می‌داده وهم اکنون نیز به میزان کمتر به طور مخفیانه انجام می شه. عمده موارد زجرکش کردن عمدتاً در غرب و جنوب آمریکا رخ می‌داده. زجرکشی ۳٬۴۴۶ سیاه و ۱٬۲۹۷ سفید بین ۱۸۸۲ تا ۱۹۶۸ ثبت شده.

در ابتدای قرن بیستم در آمریکا، لینچ‌کردن یک سرگرمی برای عکاسان بود. مردم کارت‌پستال‌هایی از لینچ افرادی را که شاهدش بودند برای هم می‌فرستاند. این عمل چنان باب بود که در سال ۲۰۰۰ نویسنده‌ای در تایم نوشت که «حتی نازی‌ها سوغاتی‌های آشویتس را نمی‌فروختند، ولی صحنه‌های لینچ به بخشی پررونق از صنعت کارت‌پستال تبدیل شد. در ۱۹۰۸، این تجارتِ بزرگ و ارسال کارت‌های قربانیان زجرکشی، چنان زننده شده بود که رئیس کل پست آمریکا این کارت‌ها را ممنوع کرد»